اس ام اس فلسفی جملات زیبا از علی نوشادی شبستری

اس ام اس فلسفی جملات زیبا از علی نوشادی شبستری

کسانی سزاوار یادمانند که دریاد مانند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بترس !از شیشه گری که خرده شیشه زیادی دارد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نسخه کامل وزیبای طبیعت را، نمی توان نسخ وفسخ کرد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کُوکِ ساعتِ خوشبختی با توست!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

جهان گیر باش اما در جهان، گیر مباش.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باید در دم زندگی دقت کنیم تا بازدم خوبی داشته باشیم.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بارانِ سر سبزی باش نه سیلاب غرض ورزی.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سرانجام جاری شدن قطرات عشق نزول دریایی رحمت است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کسی که دستش را بسته، دست و دل باز نیست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مکث، پایان رقـــــ ـص زندگیست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تنها داعی مباش ساعی هم باش.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

محمد(ص) خاتِم نبوت و خاتَم انسانیت است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نی تا داس بیند داستانی سازد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در سیلاب و منجلاب غرور، سرور و سروری نیست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلبستگان سببی به زِ وارستگان نَسَبی.



سوز دل را نیازی به دل سوزی نیست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

صِله پایان فاصله است.



اگر باران هم باشی قطره ها را دریاب.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اگر کوه سربلند و استواری سنگریزه ها را مرنجان.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

زندگی، دارالفنون است نه دارالجنون.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دریا ریا کارنیست چرا که مرواریدهایش را در قلبش نگه می دارد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هر کاری، جز انکار خدا آسان است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

برای پیشرفت باید پیش رفت.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به ندای موعد گوش به زنگ باشیم تا زنگ نزنیم.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بسا یک قدم کج، شرافت را به شّر و آفت بدل نماید.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

فعل داشتن را برای همه صرف می کنیم.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دنیا بهر حیات است نه حیات از بهر دنیا.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کَران واقعی، کسانی هستند که ندای نقاش جهان را نمی شنوند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بهترین مترجم، کسی است که غصه را به شادی ترجمه کند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

صدف در اعماق دریاست که توانسته نظر ها را جلب کند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با روزگار لج کنی فلج خواهی شد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

قناعت، دروازه مناعت است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عشق، ترانه زندگی و موسیقی ریتم آن است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سیاه پوستی که دلش سفید است از سفیدپوستی که دلش سیاه است، روسفیدتر است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گوهرهای اصل، نیازی به بدلکاری ندارند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آب اَر زمین"بریزد" نبض جهان بخیزد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با شکست نباید از خود گُسست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دوست صمیمی، طبیب دل است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

قصه زندگی را با غصه تما م نکن.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با باور است که میتوان بارور شد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عالمگیر باش ،اما در عالم گیر مکن.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نانوایی که به عشق مردم نان می پزد، از تنورهم به نور می رسد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دروغ مثل برفی است که با حقیقت آب می شود.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ای خدای مهربان هرگز فراموشم مکن

در هجوم نفس خود آنی تو خاموشم مکن

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

"گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را" ور تو نمی توانی، تغییر دهِ فضا را

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دل از آن سرو خزان چون مه مستانه بسوخت

شــمع هم ســـیر نشد همره پروانه بسوخت.