غزل شماره ی 24 مجموعه ی دونچی آه می کشد استاد کهن

          وکیل مشهد 
            بازدید : 537
          شنبه 08 آبان 1389
           نظرات (0)
        

گاهی در انــــزوای خــــــودم ایســــــتـــــــاده ام

در حـــــــال و و در هوای خــــــــــودم ایستاده ام

هر کس ـ اگر ـ جای خودش نیست،غصه ای ست

من نیـــز زیر پای خــــــــــــودم ایستــــــــــاده ام

هـــــرگز هــوای کار مرا هیچکس نداشـــــــــت

امــــروز روی پـــــای خـــــودم ایستــــــــاده ام

فریاد من به گــوش کسی کــــی رسیـــده است؟

در ســایه ی صــــدای خـــــــودم ایستــــــاده ام

در انـحـــــراف شاخه ی گل، نقــش داشتــــــید

مـــــــن پایادعــــای خـــــودم ایستــــــاده ام

گفتـــــم: جوان!کنار خیابان چه می کنـــــــی؟

لبــــــخند زد: " برای خودم ایستــــــــاده ام"

این انتظـــــــــار،چیز بدی نیست،زندگـی ست

یعنــــی در ابـــــتدای خـــــودم ایستـــــاده ام

من قول می دهـم به تـــو ـ رویم حساب کن ـ

من روی حـــرف های خـــودم ایستــــاده ام

از راه حــق،به در که نرفتـــم،نمـــــی روم

در محضر خــــــــدای خودم ایستـــــــاده ام

سید محمد عباسیه کهن (سید شعرای گیلان

بهترین وکیل مشهد | 09156948002

ارسال نظر برای این مطلب