سخنان دکتر شریعتی

وقتی خواستم زندگی کنم راهم را بستند
وقتی خواستم ستایش کنم گفتند خرافات است
وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است
وقتی گریستم گفتند بهانه است
وقتی خندیدم گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید می خواهم پیاده شوم

****************

نمی دانم بعد از مرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم،
که از خاک گلویم سوتکی سازد,
گلویم سوتکی باشد،
به دست کودک گستاخ بازیگوش
و او
یکریز وپی در پی
دم خویش را در گلویم سخت بفشارد
و خواب خستگان خفته را آشفته تر سازد
بدین سان بشکند در من
سکوت مرگبارم را...

***************

مارکسیسم می گوید: رفیق، نانت را خودت بخور،
حرفت را من می زنم.
فاشیسم می گوید: رفیق نانت را من می خورم،
حرفت را هم من می زنم و تو فقط برای من کف بزن.
اسلام حقیقی می گوید: نانت را خودت بخور،
حرفت را هم خودت بزن
و من فقط برای اینم که تو به این حق برسی.
اسلام دروغین می گوید: تو نانت را بیاور به ما بده
و ما قسمتی از آن را جلوی تو می اندازیم، اماّ آن حرفی را که ما می گوییم بزن.

***************

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ کی نبود، هیچ چی نبود، خدا تنها بود، خدا مهربان بود، خدا بینا بود، خدا دوستدار زیبایی بود، خدا دوستدار نیکی بود، خدا دوستدار شایستگی بود، خدا از سکوت بدش می آمد، خدا از سکون بدش می آمد، خدا از پوچی بدش می آمد، خدا از نیستی بدش می آمد...

خدا آفریننده بود، مگر می شود نیافریند؟ ناگهان ابرها را آفرید، و در فضای نیستی رها کرد، ابرهایی از ذره ها، هر ذره: منظومه ای کوچک، نامش "اتم"، هر ذره: منظومه ای کوچک، نامش ستاره ای، ستاره هایی، پروانه وار، در گردش، (کعبه ای بر گردش، پرستندگان، در طواف! از سنگ سیاه تا سنگ سیاه).

ببین!

فقط یک عدده، یه غیر یک ، هر چه که هست، چه ده، چه صد، چه هزار، چه میلیون، چه میلیارد، چه بیشمار _ شماره نیست، هیچ نیست، هستند اما نیستند، نیستند اما هستند " صفراند! یعنی خالی اند، هیچ اند، پوچ اند، بی معنی اند، یک عدد خشک و خالی هم نیستند! زیرا فقط یک عدده، اما همین صفر، جلو یک که نشست...؟؟؟!!!

یک رو صدها و میلیونها و بیلیونها می کنند، ..............اما صدها و میلیونها و بیلیونها، فقط یک اند، زیرا، فقط یک عدده، دو و سه و چهار و پنج و شش و هفت و هشت و نه، یعنی :

دو تا یک ، سه تا یک، چهار تا یک، پنج تا یک،.... ده، بیست، سی، چهل ، پنجاه، شصد، هفتاد....

فقط یک است و بقیه صفر!!


توی حساب: فقط یک عدده، توی این عالم، فقط یک عدده بقیه هر چی که هست، صفر است، همه صفراند، هیچ اند، پوچ اند، خالی اند!

صفر یک دایره تو خالی، دور می زند، و آخرش می رسد به اولش و ... هیچ! همین!

فقط ، یک است و جلوش _تا بینهایت صفرها_ صفرها،

صفر: خالی، پوچ، هیچ! وقتی بخواد خوش باشه، تنها باشه، وقتی بخواد فقط با صفرها باشه، اما وقتی جلوی یک بشینه...!؟ وقتی فقط بخواد با یک باشه، از پوچی و از تنهایی در بیاد، همنشین یک باشه!؟ اون وقت چی میشه!


تو بچه جان!

بچه نه ساله ده ساله! هیچ بودی، خاک بودی، خوراک شدی، هشتاد سال دیگه، نود سال دیگه، یک بچه پیر می شی، هیچ می شی، خاک می شی، دور می زنی، دایره ای، بی جهت، بی معنی، تو خالی: باز از اول می رسی به اول، مثل صفر!

وقتی برای خودت زندگی کنی، وقتی بخوای فقط برای خودت باشی، تنها باشی، وقتی بخوای فقط با صفرها باشی، تنها باشی، وقتی بخوای فقط با صفرها باشی، عمر تو، مثل یک خط منحنی، روی خودت دور می زنه، مثل صفر، باز از آخر می رسی، به اول! می مونی می گندی، مثل مرداب، مثل حوض، بسته می شی، مثل دایره، مثل صفر!

اما اگه جلوی یک بشینی ....؟!

اگر بخوای فقط برای یک باشی، از پوچی و از تنهایی در بیای، همنشین یک بشی...؟!

عمر تو مثل یک خط افقی پیش میره، از آخر به آبادی می رسی مثل راه....از آخر می ریزی به دریا، مثل رود!

اگر جلوی یک بشینی، اگر بخوای فقط برای یک باشی، از پوچی و از تنهایی در بیای، همنشین یک بشی، باید برای دیگران بمیری، عمر تو مثل یک خط عمودی، بالا میره، مثل موج، مثل طوفان، مثل یک قله بلند مغرور، تو تپه ها، مثل درخت سرو و آزاد، تو خزه ها _ که رو به خورشید میرویه، به آسمان قد می کشه_ مثل یک انسان بزرگ، یک شهید، یک امام، تو گرگ ها، تو روباه ها، تو موش ها، تو میش ها، که پا میشه، که می ایسته،

بپا خیزی،بیایستی!تو صفرها، مثل یک!


بله!

فقط یک عدده، زیرا فقط یک عدده، شماره ستاره ها و ماهها، ذره ها، منظومه ها، زمین ها، آسمان ها، جمادها، نباتها، جانوران، آدمیان، دیده ها، ندیده ها، پست و بالا، زشت و زیبا، خوب ها و بدها، هر چه که هست، هر چه توی دنیاست، هر چه که دنیا توش است، شماره تمام چیزهای عالم،

یک

جلوش تا بینهایت صفرها!


یکی هست، یکی نیست، غیر از خدا، هیچ چیز نیست، هیچ کس نیست

غیر اون یک

خدا، جلوش تا بینهایت صفرها